Rss

Medycyna dla osób niedosłyszących

Pomimo możliwości porozumiewania się za pomocą pisma, czy też języka migowego, leczenie głuchoty i niedosłuchu jest znacznie bardziej pożądane niż radzenie sobie z niepełnosprawnością słuchową. Dużym osiągnięciem są coraz to lepszej jakości, komfortowe i czułe aparaty słuchowe umożliwiające normalne funkcjonowanie mnóstwu osób cierpiących na wady słuchu, czy tez głuchotę starczą. Coraz mniejszy rozmiar i subtelny kształt aparatów słuchowych pozwala na stosowanie niemal niezauważenie przez osoby trzecie. Do niedawna niedosłuch był krępujący dla chorego, a noszenie aparatu słuchowego niejako zdradzało chorobę.

niedosluch

Dziś medycyna wychodzi naprzeciw potrzebom osób niedosłyszących, nie tylko z szeroką gama aparatów słuchowych, ale również licznymi zabiegami chirurgicznymi pozwalającymi na zniwelowanie ubytku słuchu, zminimalizowanie dolegliwości i ulżenie pacjentowi. Implant wszczepiany do pnia mózgu ma za zadanie zastąpić nerw słuchowy, natomiast implanty ślimakowe wszczepiane są celem usprawnienia impulsów między nerwowych. Implanty ślimakowe są elektronicznymi protezami, które mają zastąpić nieczynne komórki zmysłowe w uchu wewnętrznym, przez co są niezwykle skuteczne w niedosłuchu. Alternatywę stanowią implanty miniaturowe z procesorem mowy. Jakość implantów jest na tyle doskonała, iż powinny starczyć na całe życie pacjenta poprawiając radykalnie słyszenie, jednak medycyna ciągle się zmienia i rozwija, być może już wkrótce zostaną wynalezione jeszcze doskonalsze metody leczenia niedosłuchu.

Leczenie niedosłuchu

W zależności od rodzaju schorzenia powodującego niedosłuch można wyróżnić leczenie antybiotykiem, mechaniczne zabiegi usuwające wadę np. usuwanie woskowiny, jak również zabiegi chirurgiczne operujące ucho. Swego rodzaju leczeniem są również aparaty słuchowe, jednakże stosowane są przy ciężkim niedosłuchu i postępującej głuchocie. W wielu przypadkach pomaga elektrostymulacja, jak również świecowanie uszu. Pomocne są również implanty ślimakowe, jak też dobra profilaktyka poprzez unikanie hałasu, dbanie o dobra higienę ucha, dobra dieta i dużo ruchu, które dla wielu pacjentów wydają się bez znaczenia, a jednak wywierają wpływ na nasilenie się lub złagodzenie dolegliwości niedosłuchu. Najbardziej typowym leczeniem objawowym jest podawanie antybiotyków i leków przeciwzapalnych. Oczywiście dotyczy to doraźnych infekcji ucha i stanów zapalnych poszczególnych elementów aparatu słuchowego. Najczęstszym stanem zapalnym jest zapalenie ucha środkowego, zarówno jako samoistny stan chorobowy, jak tez powikłanie niedoleczonej choroby dróg oddechowych. Wówczas leczy się chorego doustnym antybiotykiem oraz kroplami wkrapianymi do ucha oddziałując na zmiany w uchu. Chwilowy niedosłuch może utrzymywać się przez jakiś czas i maleć stopniowo, a czas powrotu do pełnej słyszalności może wynosić nawet pół roku po zakończeniu leczenia.

Leczenie wady wymowy

Wady wymowy występują kiedy wymowa odbiega od formy fonetycznej przyjętej w danym języku, co istotne wadą nie jest tak zwana mowa dziecięca, aczkolwiek cechy owej wymowy u człowieka dorosłego to niewątpliwie schorzenie kwalifikujące do terapii. Leczenie wad wymowy opiera się głównie na ćwiczeniach aparatu mowy. Gimnastyka języka, mięśni wokół ust, a nawet masaż policzków usprawnia mechanizm mowy. Poza rehabilitacją aparatu mowy i przygotowaniem go do prawidłowej wymowy poszczególnych ciągów głosek powinna nastąpić również terapia psychologiczna, gdyż wiele wad wymowy ma podłoże zaburzeń psychiki człowieka. Spowolnienie potoku słów wydobywających się z ust, a także skracanie wypowiedzi, zmiana tempa mowy, barwy głosu, operowanie głosem to ćwiczenia dla osób, u których nie rozpoznaje się wady w budowie i funkcjonowaniu aparatu mowy, a wada i zaburzenie wymowy wynika z impulsów w mózgu, na które to pomaga odpowiednia terapia o cechach psychoterapii. W zależności od stanu pacjenta metody lecznicze łączy się lub dokonuje selekcji ćwiczeń, gdyż nie każda wada wymaga kompleksowej terapii logopedycznej. W ćwiczeniach logopedycznych pomagają często przedmioty codziennego użytku i często nie zdajemy sobie sprawy iż dmuchanie w słomkę, czy nadmuchanie balona może być aktywnym ćwiczeniem wspierającym leczenie naszej wady wymowy. Aby wyćwiczyć wadę należy poświecić nieco czasu na systematyczne ćwiczenia samodzielne, w których pomocne jest lustro.

Nawykowe wady wymowy

Duże znaczenie w leczeniu wad wymowy, jak też ćwiczeniu i doskonaleniu własnej wymowy mają nawyki. Bardzo często wada jest nabyta poprzez nieprawidłową wymowę powielana przez lata. O wiele łatwiej nakłonić dziecko do zmian w zakresie tempa wypowiedzianych słów, tonu i barwy głosu, niż dokonać zmian u osoby dorosłej, której nieprawidłowości w mówieniu wynikają ze złych nawyków. Mimo wszystko terapie logopedyczne są prowadzone również dla dorosłych, a wiele ćwiczeń można wykonywać samodzielnie w domu, co jest dużą zaletą walki z nawykiem. Niekiedy problemem stanowi akcent i naleciałości gwary, której cechy wymowy naturalnie mają wpływ na nasz język. Nawyki o podłożu etnicznym są niezwykle trudne do usunięcia, co można zaobserwować na wielu osobach urodzonych i wychowanych w danym miejscu o charakterystycznej gwarze i migrujących zupełnie w inne miejsce świata, gdzie nawet po kilkudziesięciu latach odznaczają się nawyki wymowy zakodowane wraz z nauka mowy. Największym zagrożeniem jest niestaranność wymowy, pospiech w mówieniu oraz wykrzykiwanie wyrazów z uwagi na zagłuszające nas otoczenie, pełne hałasu i gwaru. Czasami wada wymowy jest znacznie poważniejsza uniemożliwiająca swobodne porozumiewanie się. Niewyraźna i bełkotliwa mowa może być skutkiem ubocznym schorzeń neurologicznych (np. po udarze mózgu, przy postępującym SM), jak również urazów twarzy (uszkodzenie mięśni, szczeki, języka i podniebienia). Charakterystyczne seplenienie u osób po resekcji uzębienia to również popularne zjawisko. Wiele wad wymowy można skorygować w prosty sposób, o którym to przez lata nie wiedzieliśmy. Chęć zmian i dążenia do poprawy swej wymowy często mobilizuje do ćwiczeń i leczenia, koniecznego z uwagi na zajmowane stanowisko, wykonywany zawód, jak i samopoczucie pacjenta. Jednak nie zawsze nawyki powodują wady, czasami problem jest bardziej rozległy i związany z niedosłuchem.