Rozpoznanie ubytku słuchu może nastręczać trudności, kiedy dotyczy jednego ucha, a także kiedy występuje nieznaczny niedosłuch, niezauważany przez chorego. Wbrew powszechnej opinii jest znacząca różnica pomiędzy ubytkiem słuchu, a niesłyszeniem.

Skala niedosłuchu rozpościera się od lekkiego ubytku objawiającego się trudnością słyszenia mowy w hałaśliwym otoczeniu, jak też niesłyszeniem cichych dźwięków po średni ubytek słuchu, czyli słyszenie mowy z hałaśliwym tłem nastręczające poważną trudność, i niesłyszenie odnoszące się także do dźwięków umiarkowanie głośnych. Ciężki ubytek słuchu to kolejny stopień niedosłuchu charakteryzujący się dużą trudnością w rozumieniu mowy, której słyszalność możliwa jest tylko przy głośnym mówieniu. Najbardziej zaawansowanym stadium niedosłuchu jest ubytek głęboki, kiedy niektóre głośne dźwięki są słyszalne, jednak normalna komunikacja wymaga wsparcia przez aparat słuchowy. Jak widać stadiów niedosłuchu jest wiele, a całkowita głuchota to ostateczny etap choroby, czy też wady słuchu.