Zapobieganie wadom wymowy dotyka najbardziej wieku wczesnoszkolnego, kiedy dziecko nabiera umiejętności posługiwania się mową, wyraża siebie poprzez wypowiedziane treści, a także posiada najbardziej elastyczny aparat mowy w swym życiu. Wyćwiczenie poszczególnych nieprawidłowości pozwala na zachowanie poprawnej mowy na całe życie oraz wyeliminowanie złych nawyków mowy u ich początków. Wbrew pozorom gimnastyką dla języka nie są języki obce, które utrudniają jedynie rozwój mowy. W życiu dorosłym pojawiające się trudności w mówieniu mogą wynikać z przyczyn osłabienia mięśni, ubytków uzębienia, ale również nieleczonych wad wymowy z dzieciństwa. Kluczową kwestią w zapobieganiu powstawania zaburzeń mowy jest palenie papierosów, które wpływa na barwę głosu oraz struny głosowe umożliwiające wydawanie dźwięków w postaci ludzkiej mowy. W zdecydowanej większości przypadków leczenia wad wymowy u dorosłych terapia opiera się na doskonaleniu już wykształconej mowy, co zasadniczo różni terapię dziecięcą, kiedy to pod kontrolą logopedy dziecko dopiero uczy się mowy i nabywa umiejętność posługiwania się mową. Wtórna nauka mowy u dorosłych następuje zazwyczaj jako forma rehabilitacji po wszelkich urazach mechanicznych szczęki, jak również w wyniku porażenia, udaru mózgu, czy innych urazów i powikłań pooperacyjnych itp. Na leczenie wad wymowy w zasadzie nigdy nie jest zbyt późno, jednakże konieczna jest motywacja i mobilizacja do terapii logopedycznej. Opanowanie to podstawa w poprawnej mowie, odpowiednie układanie ust, szerokie ich rozwarcie oraz właściwe ruchy języka pozwalają na staranną wymowę, o czym niewiele osób wie, gdyż mówi niezwykle szybko,mechanicznie i odruchowo, bezdźwięcznie.